گل مر يم

من به یادت هر صبح
جام ِمی از لب ِ خورشید جهان
می نوشم.
و به آهنگ ِسحر می رقصم.
این چه شوقی ست.
که در بوسه ی هر غنچه به لب های نسیم
پشت آواز چکاوک بر یاس
روی لغزیدن انگشت علف
بر تن دشت
می‌برد خاطرِ دل را تا تو
صبح من باز
تو را میجوید.

من به یادت هر صبح
جام ِمی از لب ِ خورشید جهان
می نوشم.
و به آهنگ ِسحر می رقصم.
این چه شوقی ست.
که در بوسه ی هر غنچه به لب های نسیم
پشت آواز چکاوک بر یاس
روی لغزیدن انگشت علف
بر تن دشت
می‌برد خاطرِ دل را تا تو
صبح من باز
تو را میجوید.

بنام یگانه دوست..
مي گويند اينجا دنيايي مجازي است . . .
و هستند كساني كه از دنياي واقعي خسته شده اند . . .
اما اينجا هم دل بستن هست . . .
...
و اينجا دردها لمــــــــس نمي شوند، فقط احســــــــاس مي شوند . . .
اينجا روزگــــارش زياد بي رحم نيست . . .
و دل كندنش آسان تر است . . .
اينجا هـــــم . . .
فقط يك اسم مي ماند از تـــــــو . .

من به یادت هر صبح
جام ِمی از لب ِ خورشید جهان
می نوشم.
و به آهنگ ِسحر می رقصم.
این چه شوقی ست.
که در بوسه ی هر غنچه به لب های نسیم
پشت آواز چکاوک بر یاس
روی لغزیدن انگشت علف
بر تن دشت
می‌برد خاطرِ دل را تا تو
صبح من باز
تو را میجوید.

من به یادت هر صبح
جام ِمی از لب ِ خورشید جهان
می نوشم.
و به آهنگ ِسحر می رقصم.
این چه شوقی ست.
که در بوسه ی هر غنچه به لب های نسیم
پشت آواز چکاوک بر یاس
روی لغزیدن انگشت علف
بر تن دشت
می‌برد خاطرِ دل را تا تو
صبح من باز
تو را میجوید.

من به یادت هر صبح
جام ِمی از لب ِ خورشید جهان
می نوشم.
و به آهنگ ِسحر می رقصم.
این چه شوقی ست.
که در بوسه ی هر غنچه به لب های نسیم
پشت آواز چکاوک بر یاس
روی لغزیدن انگشت علف
بر تن دشت
می‌برد خاطرِ دل را تا تو
صبح من باز
تو را میجوید.

من به یادت هر صبح
جام ِمی از لب ِ خورشید جهان
می نوشم.
و به آهنگ ِسحر می رقصم.
این چه شوقی ست.
که در بوسه ی هر غنچه به لب های نسیم
پشت آواز چکاوک بر یاس
روی لغزیدن انگشت علف
بر تن دشت
می‌برد خاطرِ دل را تا تو
صبح من باز
تو را میجوید.

من به یادت هر صبح
جام ِمی از لب ِ خورشید جهان
می نوشم.
و به آهنگ ِسحر می رقصم.
این چه شوقی ست.
که در بوسه ی هر غنچه به لب های نسیم
پشت آواز چکاوک بر یاس
روی لغزیدن انگشت علف
بر تن دشت
می‌برد خاطرِ دل را تا تو
صبح من باز
تو را میجوید.

من به یادت هر صبح
جام ِمی از لب ِ خورشید جهان
می نوشم.
و به آهنگ ِسحر می رقصم.
این چه شوقی ست.
که در بوسه ی هر غنچه به لب های نسیم
پشت آواز چکاوک بر یاس
روی لغزیدن انگشت علف
بر تن دشت
می‌برد خاطرِ دل را تا تو
صبح من باز
تو را میجوید.

من به یادت هر صبح
جام ِمی از لب ِ خورشید جهان
می نوشم.
و به آهنگ ِسحر می رقصم.
این چه شوقی ست.
که در بوسه ی هر غنچه به لب های نسیم
پشت آواز چکاوک بر یاس
روی لغزیدن انگشت علف
بر تن دشت
می‌برد خاطرِ دل را تا تو
صبح من باز
تو را میجوید.